Hieronder vindt U informatie, bijzonderheden over en nieuwe

vondstmeldingen uit de Keientuin bij het Hunebedcentrum te Borger. .

In de tuin liggen, groot en klein naast elkaar, vele duizenden Drentse

zwerfkeien, allemaal hier gebracht tijdens de voorlaatste ijstijd, zo'n

150.000 jaar geleden. U treft er een bijzonder grote variatie aan van

verschillende gesteentetypen. Een aantal daarvan kunt U op deze site

bekijken.

Zwerfkeien als zit- en glijbaanobject	Op het informatiebord kom je meer aan de weet over de stenentuin
De meeste keien zijn van graniet en gneis.	Behalve kijken is het ook het evenwicht bewaren erg belangrijk

Biotietgranaatgneis, een metamorf gesteente met rode granaten	Biotietgraniet , een stollingsgesteente met spikkels van zwarte biotiet

De stenen in de keientuin liggen zonder enige regelmaat door elkaar.

Dat is met opzet gedaan om de overweldigende indruk die de

duizenden stenen maken, te benadrukken. Immers, toen het enorme

pakket landijs in de voorlaatste ijstijd weg smolt, bleef een chaotische

massa leem, zand en stenen achter. Geeft de Keientuin daarmee een

getrouw beeld van de toestand toen? Nee, en misschien toch ook wel.

In de loop van tientallen eeuwen hebben mensen in Drenthe op

allerlei manieren en voor verschillende doeleinden keien gezocht en

van hun ligplaats weggevoerd. We hoeven maar te denken aan de

grote keien in de hunebedden. Miljoenen keien zijn in de 19e en

vroeg 20e eeuw tot Macadam-gruis geklopt om daarmee wegen te

verharden. Zo is bekend dat de dertig kilometer lange weg van Groningen

naar Stadskanaal in de 19e eeuw verhard werd zwerfsteengruis.

Vooral na de Tweede Wereldoorlog zijn door toenemende welvaart

en de daarmee gepaard gaande intensivering van de landbouw

zwerfstenen in snel tempo uit het landschap verdwenen. Na drie jaar

oogsten zijn uit een nieuwe akker vrijwel alle stenen verdwenen.

Hoewel ze niet echt verdwijnen, raken ze wel volkomen uit het zicht.

Ooit lag ook hier zo'n onafzienbare ijsmassa                             Nadat het ijs weggesmolten was kwam een

                                                                                             landschap van leem en keien te voorschijn.

Rijdend door Drenthe valt het op hoe 'schoon' het landschap

momenteel is. Nergens zie je nog akkers die vol liggen met grote

en kleinere stenen. Drenthe was ooit de provincie met de meeste

zwerfkeien. Om dat beeld levend te houden is de keientuin bij het

Hunebedcentrum opgezet.

Lag het Drentse landschap er ooit zo bij als nu in de Keientuin

gedemonstreerd wordt? Nee, op de meeste plaatsen waren de keien

beslist minder talrijk. Alleen op de Hondsrug kwamen ze bijzonder

veel voor. Toch is het beeld van de keientuin ook voor dit gebied

wat veel van het goede, met één uitzondering: de Hondsrug in de stad

Groningen.

Steenbestrooiing op het Balloërveld                                                               Steenbestrooiing op de Hondsrug bij Exloo

In de bodem van de stad Groningen komen op veel plaatsen duizenden

en nog eens duizenden zwerfstenen voor. Soms vormen ze 

keienpakkingen, van grote en kleine stenen, die mannetje aan

mannetje liggen. Zou men boven de keienpakkingen al het bedekkende

zand weg halen, dan zou een beeld te zien zijn vergelijkbaar

met dat in de Keientuin. De Martinitoren in de stad Groningen s

taat op zo'n laag keien. Weet U meteen waarom de zware toren niet

in de leemlaag wegzakt.