Bij een duidelijker parallelle rangschikking van paleosomen en
neosomen gaan phlebitische migmatieten over in het stromatisch
type. Zwerfstenen van dit type vertonen een ‘gelaagde’ structuur,
die uit een afwisseling van donkere en lichte banden en bandjes
bestaat. De lichtkleurige zijn smalle of bredere evenwijdig
lopende leucosomen, die van elkaar gescheiden worden door
donkerder gekleurde banden van gneis (paleosoom).
 |
 |
|
Migmatiet met een stromatische structuur - Zwerfsteen van Hubertsberg, Oostzee (Dld.). De dikke band in het midden bestaat uit een aplitisch mengsel van oranje kaliveldspaat en kwarts. De kruisende strepen zijn later ontstane tektonische breuken die een meer diffuus karakter hebben. |
Migmatiet met een stromatische structuur - Zwerfsteen van Staberhuk, Fehmarn (Dld.). De oranjekleurige leucosoom in het midden toont een aantal oogvormige verdikkingen; een normaal verschijnsel bij dit type migmatiet. Dergelijke structuren kunnen het gevolg zijn van deformatie door rek ('pinch and swell structuur'). Het kwarts/veldspaatmengsel in de ogen en de dikkere leucosomen is als pegmatiet uitgekristalliseerd. |
De neosomen bestaan doorgaans uit lichtkleurige graniet, die
vaak grofkorrelig en niet zelden pegmatietisch van aard is. De
afzonderlijke leucosomen kunnen plaatselijk verdikkingen
vertonen of uitdunnen. Opvallend bij stromatische typen is dat,
de leucosomen aan weerszijden vaak begrensd zijn door een
smalle zwarte rand, de melanosoom. Deze bestaat geheel uit
donkere mineralen, doorgaans biotiet.
 |
 |
|
Migmatiet met een stromatische structuur - Zwerfsteen van Hohenfelde, Oostzee (Dld.). In stromatische migmatieten vertonen de leucosomen vaak lensvormige verdikkingen. De grotere bestaan uit een pegmatietisch kwarts/kaliveldspaatmengsel. Tektonische deformatie heeft het enigszins golvende beeld van de neosomen veroorzaakt. |
Migmatiet met een stromatische structuur - Zwerfsteen van Hohenfelde, Oostzee (Dld.). |
Van stromatische migmatieten werd eerder wel verondersteld
dat de leucosomen ontstonden door van elders aangevoerd
magma, dat tussen de schistositeitsvlakken van de gneis
geïnjecteerd werd (lit-par-lit). De melanosomen rond de
leucosomen maken duidelijk dat dit niet het geval is. De zwarte
randen bestaan uit de niet gesmolten resten van de paleosoom,
waaruit de makkelijker smeltbare veldspaten en kwartsen zijn
verdwenen.
 |
|
Migmatiet met een stromatische structuur - Zwerfsteen van Hohenfelde, Oostzee (Dld.). In de grijze biotietgneis verlopen de lichtkleurige, dunne leucosomen parallel aan elkaar. Op enkele plaatsen bezitten ze onregelmatige, lensvormige verdikkingen. |
Dikwijls is in stromatische migmatieten een verschijnsel te zien
waarbij de leucosomen in fragmenten zijn gebroken of uiteen
getrokken zijn tot iets dat bekend staat als ‘pinch and swell structure’.
Hierbij is de leucosoom verdeeld in dikkere lensvormige en
tussengelegen, dunne streepvormige partijen. Soms is door
tektonische oorzaken de leucosoom uit elkaar getrokken tot
afzonderlijke, worstvormige fragmenten. Deze ‘worstjesstructuur’
in migmatieten noemt men boudinage.
