Dit is een sterk zandige, secundair ontkalkte keileem, die door uitloging

uit de kalkrijke Noordhornkeileem is ontstaan. De kleur is meest lever-

tot roestbruin, maar in gereduceerde toestand is de kleur veelal groengrijs.

 

Het zwerfsteengehalte is vergeleken met de hierna te bespreken

Emmenkeileem niet hoog. Uit zwerfsteentellingen blijkt duidelijk het

oostbaltische karakter. Rapakivi’s komen er veel in voor. Daarnaast zijn

ook altijd gidsgesteenten uit Midden- en Zuid-Zweden aanwezig.

Hesemanntellingen geven formules te zien als 7120 en 6220. 

 

Het hoge percentage oostbaltische zwerfstenen is niet de bepalende

factor voor deze keileem. Het verschil met de Emmenkeileem is op

grond hiervan moeilijk aantoonbaar. Doorslaggevend is het gehalte aan

vuursteen. In de fijngrindfractie 3-5 mm ligt het percentage vuursteen

tussen 10 en 20%. In de fractie 10-200 mm schommelt het rond de 15%.

De Assenkeileem is dus rijk aan vuurstenen.
 

Profiel met Assenkeileem op de Hondsrug bij Borger (Dr.)   Deze keileem is roestbruin geoxideerd en is geheel kalkvrij.	Sterk verweerde Assenkeileem - Emmerschans (Dr.).   De bovenzijde van de keileem is opgenomen is de grijze humeuze bouwvoor. Daaronder is een zone zichtbaar waar de keileem sterk is uitgeloogd. De bruine laag aan de top is gestorte grond.
Profiel met kalkvrije Assenkeileem op zand uit de Formatie van Peelo - Hondsrug, Borger (Dr.)   De onderzijde van de keileemafzetting vertoont een gelaagde structuur, veroorzaakt door overschuivingen door bewegend landijs.	Detail van vorige foto. Behalve overschuivingsstructuren is ook sprake van vervorming en sleuringsverschijnselen. Hondsrug bij Borger (Dr.)